K-Sparren 2025 | Wereld in de War

K-sparren over een wereld in de war: “Wees geen toeschouwer”

Serious business in het Chassé Theater, gistermiddag. Het netwerkevent K-sparren van Kasparov Finance & BI en KPMG vond er plaats onder de noemer ‘Wereld in de War’. Grote, geopolitieke thema’s die heel persoonlijk werden ingekleurd door de zeer gewaardeerde sprekers Mart de Kruif, Derk Sauer en Ray Klaassens. Maar liefst 600 deelnemers luisterden geboeid naar verhalen over machtswellust, schuivende panelen en dappere deugd. Moraal: wees geen toeschouwer.

“You’re gonna listen to some old soldiers and a communist,” klonk het bezwerend bij de opening van K-sparren, “but Europe, your time is over!” Aan het woord was Donald Trump, die dreigend de zaal inkeek. Althans, een levensechte maar fake versie van de president. Had hij evenzogoed een punt? Ralf Jansen (KPMG) merkt dat klanten rationeel proberen te reageren, hoe lastig dat ook is met de achtbaan van handelstarieven en vraagstukken omtrent investeren en dealen. “Er wordt lef gevraagd.”

Dat is Jasper van Eck (Kasparov Finance & BI) wel toevertrouwd: “Als intermediair drijven wij altijd op de golven van de economie. “Onze BI-tak groeit wél hard. Onlangs hebben we doelen voor 2028 bepaald. Ik voorspel dat we dan met 1000 mensen K-sparren in het NAC-stadion, waar tegen die tijd Champions League wordt gespeeld.”

Eindelijk opstaan

Terug naar het thema: de oorlogsdreiging was de afgelopen 80 jaar nog nooit zo groot, waarschuwden de sprekers eensgezind. Maar in potentie is de EU juist het grootste machtsblok op aarde. Mits we eindelijk eens ópstaan. En dat mocht iedere deelnemer heel persoonlijk nemen.

Generaal Mart de Kruif concentreerde zijn verhaal namelijk rond de vraag “wat ú kunt doen” aan de onzekere tijd waarin we leven. “Dat we lang geen oorlog hebben gekend binnen de EU-zone voelt vanzelfsprekend, maar is heel uitzonderlijk,” benadrukte hij. Hoe kwam dat? “Na de Tweede oorlog beseften Duitsland en Frankrijk dat ze op een andere voet verder moesten, over de eigen schaduw stappen. De kernbom zou een volgende confrontatie catastrofaal maken. Bondskanselier Adenauer had de moed om Europa te omarmen, vanuit gezamenlijke normen en waarden.”

Wij zijn de oplossing

De Kruif wilde maar zeggen: “Wij zijn de oplossing. We delen grotendeels dezelfde waarden, maar hebben we ook de deugd om ze in praktijk te brengen? Wat is herdenken waard als we dat níet doen. Wie ben jij, waar sta jij voor? Dat benoemen we te weinig. Maar het is de mens die bepaalt wat we kunnen, niet de omstandigheden. Nu de geschiedenis zich herhaalt in Oekraïne, Gaza en Iran, moeten we in de spiegel kijken. Als je niets doet, ben je óók verantwoordelijk voor wat er gebeurt. De angst om te verliezen wat we hebben, is onze grootste vijand. Maar we kúnnen kiezen om te vechten voor onze vrijheden.”

Uitgever en journalist Derk Sauer refereerde aan dat moment waarop Europa wakker schrok, toen Russische tanks op 24 februari 2022 Oekraïne binnenreden. “Om 4 uur ’s nachts belde mijn zoon Pjotr, die bij The Guardian werkt, mij op. Het is zo ver, zei hij. En ondanks alle alarmbellen had ik dat niet verwacht. Ik dacht altijd dat Poetin blufte. Die naïviteit werd hard afgestraft. Binnen een paar dagen was duidelijk dat wij ons werk niet meer konden doen.”

Laatste bastion

Sauer had een media-imperium opgebouwd in Moskou, met grote, internationale tijdschriften en The Moscow Times. Met de redactie van die krant zaten ze bij elkaar in crisisoverleg: stoppen we, of gaan we vanuit Amsterdam verder in exile? “Wie mee zou gaan, wist niet of hij ooit kon terugkeren en wanneer hij zijn familie weer zou zien. Een grote meerderheid besloot toch mee te gaan.” Zo landde het laatste bastion van vrije Russische pers in Nederland, waar het met de grootste moeite lukt om nog altijd informatie naar miljoenen Russen te sturen.

Toen Sauer in 1989 naar Moskou verhuisde, was het een land of opportunities. “Na de val van het communisme dachten we daar voor altijd te blijven. Natuurlijk waren er donkere wolken, maar die zie je niet als de business goed gaat. Ons bedrijf groeide als kool, alles kon en lukte daar. In 2000 kwam Poetin aan de macht. Het eerst signaal van zijn beleid: hij verbood een satirisch tv-programma waarin hij op de hak werd genomen. En dat niet alleen, hij nam de hele zender over. Opeens bleek een propaganda-apparaat te worden opgebouwd.”

Vernederd land

We hebben ons allemaal verkeken op de revanchistische gevoelens van een vernederd land.

Voor Poetin is het nu alles of niets, stelt Sauer. “De VS trekt zich terug. Als Europa geen onvoorwaardelijke steun biedt aan Oekraïne is het kansloos, en dan komen de Baltische staten aan de beurt. Maar vergeet ook Servië, Hongarije en Oostenrijk niet. De oorlog is op een paar uur rijden.”

Geen vrolijk vooruitzicht, maar bij een wereld in de war passen eerlijke woorden. Na de pauze kwamen de heren terug voor een Q&A In de War Room. Daar schetste Mart de Kruif een positiever scenario: “Ik denk dat Rusland het niet volhoudt. Economisch is het niet groter dan de Benelux, dat gaat ze opbreken. Als de EU wil, is het de grootste machtsfactor van de wereld. De NAVO kan hier sterker uit komen. Wie had gedacht dat Zweden en Finland lid zouden worden. Geen enkel buurland van Rusland is er nog bevriend mee. Dat zegt een hoop. Los van alle militaire middelen, gaat oorlog uiteindelijk om mensen. Breek je de wil van de tegenstander, dan win je. Daarom is elk totalitair regime eindig, zeker in de digitaal verbonden wereld.”

Mijn verhaal gaat over jou

Na dat opbeurend inzicht was het tijd voor de afsluiting met Ray Klaassens, oud-commando en onder meer bekend van tv-programma Kamp van Koningsbrugge. Hij wist wat de zaal nodig had. “Doemdenken over de situatie om je heen heeft geen enkele zin. Je moet niet hópen dat het goedkomt, maar zórgen dat het goedkomt. Mijn verhaal gaat over jou. Over de optelsom van kunnen en willen. ”

Klaassens zette in een grafiek uiteen dat bedrijven veel aandacht besteden aan de prestatie (het kunnen) en veel minder aan de intentie (het willen). “Met beleid en management kun je processen verbeteren. Dat is goed, maar je komt nog veel verder als je evenveel aandacht besteedt aan leiderschap: het grotere geheel, het waarom van de onderneming. Daar ligt je bestaansrecht in een crisis.” Met voorbeelden uit zijn commandotijd maakte Klaassens heel voelbaar wat het verschil is tussen doen wat moet en doen wat nodig is. Het publiek weet nu hoe romantisch een kapotte slaapzakrits en een mok poederchoco kunnen zijn.